تجربه کشورهای شرق آسیا در حوزه توسعه صنعت و فناوری نشان داده است که این کشورها از انتقال فناوری به روش‌های مختلف از کشورهای غربی خصوصا آمریکا و همچنین در گام بعدی از ژاپن به خوبی استفاده کرده‌اند. این کشورها یا خود را جزئی از شبکه تامین بنگاه‌های چند ملیتی غربی قرار داده‌اند مانند هنگ‌کنگ و سنگاپور و یا خود را دنبال کننده فناوری کشورهای پیشرو نگه داشته و قابلیت های فناوری خود را ارتقاء داده اند، مانند ژاپن، کره و تایوان. به این طریق که فناوری در اصل در کشورهای پیش رو تولید و در کشورهای پیرو توسعه پیدا کرده و به مرحله رشد خود رسیده و بنگاه‌های پیشرو از مزیت قیمتی بالا در ابتدای ورود به بازار استفاده کرده و کشورهای پیرو از مزیت تولید انبوه و مزیت مقیاس بهره‌مند می شوند، یعنی یک تقسیم کار جهانی رخ داده است.
